Rzeczywistość wirtualna - pomiędzy technologią, ontologią a sztuką [Virtual reality between technology, ontology and art]
Jos de Mul. Rzeczywistość wirtualna - pomiędzy technologią, ontologią a sztuką [Virtual reality between technology, ontology and art]. Przeł. M. Michałowska, Kultura Współczesna, 1999, nr 3, 13-14.
Summary: Wykorzystując ontologiczną refleksję Marina Heideggera z Bycia i czasu, autor przedstawia ontologię rzeczywistości wirtualnej (VR). Sprzeciwia się tezie Baudillarda o zanikaniu realności w wyniku oddziaływania VR. Zdaniem Jose’a de Mul jest to raczej ujawnianie się realności innego typu. W ramach tej realności nowego rodzaju rozdzielone od czasów kultury greckiej sztuka i technologia mają szanse zjednoczyć się ponownie.
The full version of this article has been published in English as: 'Virtual Reality as technology, ontology and art', in R. Riha (ed.) Aesthetics as Philosophy. Proceedings of the XIVth International Congress of Aesthetics. Part 1: Introductionary and Invited Papers, Ljubljana (ZRC SAZU) 1999, 165-184.
In the transformation of the modern into the postmodern culture, information and communication technology play a crucial role. Digital technology has far-reaching implications for the central themes the discussions concerning the postmodern culture until now concentrated on: the transformation of human subjectivity and identity, the limits of scientific rationality and technical control, and, last but not least, the question of representation. In this article, I intend to explain the implications of digital technology for the last theme, based on an analysis of photography, a form of representation which, not without reason, occupies a special place in discussions on modernism and postmodernism. On the one hand, photography can be considered a typical modern form of representation because of its specific denotative status, in comparison with classical visual forms of representation such as painting. On the other hand, photography seems to be the paradigmatic example of the transformation of the modern concept of representation. The central questions which emerge time and again in discussions on postmodern deconstruction of representation, concerning authorship, originality and uniqueness, are all very closely connected with the nature of photography.(1) In this article, I will argue that the digitalization of photography turns the postmodern deconstruction of representation into practice.
In his introduction to a recent Dutch translation of a selection of texts taken from Dilthey's never completed Kritik der historischen Vernunft (KhV), Jozef Keulartz claims that the four main motives of contemporary, postmetaphysical philosophy that Habermas distinguishes in Nachmetaphysisches Denken, already are fully present in the KhV.
In het voorjaar van 1994 presenteerde Paul de Leeuw het Europese Songfestival voor de Nederlandse televisie. Volgens het `glossy magazine' Man, dat kort daarvoor een Special aan het fenomeen camp wijdde, bezegelde dit feit de definitieve `vercamping' van de Nederlandse samenleving.
Van 3 tot en met 26 november 1995 vond in Enschede onder de titel Obsessies: Van Wunderkammer tot Cyberspace de zesde Foto Biennale Enschede plaats. In tegenstelling tot de voorafgaande vijf, waarin telkens een confrontatie plaats vond tussen hedendaagse fotografie uit Nederland en een gastland, werd ditmaal gekozen voor de uitwerking van een thematisch concept: de verschuiving van analoge naar digitale fotografie. Volgens Jos de Mul markeert deze verschuiving de geboorte van een modale fotografie.
Men zou om twee redenen kunnen betwijfelen of Sigmund Freud (1856-1939) eigenlijk wel thuishoort in een reeks artikelen over de twintigste-eeuwse esthetica.
De Duitse filosoof Odo Marquard begint de inleiding van zijn boek Aesthetica und Anaesthetica met een vermakelijke anecdote, die ik u niet wil onthouden. Toen de auteur George Bernard Shaw op een bepaalde dag in de krant zijn eigen doodsbericht las, stuurde hij onmiddellijk een telegram naar de redactie van de krant met de tekst: "Bericht van mijn dood sterk overdreven". Volgens Marquard is het met de berichten over de dood van de kunst niet anders gesteld (Marquard 1989, 11). De these van het einde van de kunst behoort tot de negatieve eschatologieën die onlosmaakbaar verbonden lijken te zijn met de huidige Fin-de-siècle cultuur. Nu onderscheiden eschatologische aankondigingen, d.w.z. aankondigingen van een naderend einde, de hedendaagse cultuur overigens niet wezenlijk van de vroegere of van niet-westerse culturen. Met name religies hebben van oudsher visioenen belichaamd van het einde der tijden en, vaak daarmee verbonden, van een bestaan aan gene zijde van het aardse tranendal. De situatie in de (post)moderne westerse cultuur lijkt zich voornamelijk van de andere te onderscheiden doordat in de westerse cultuur na de dood van God de eschatologie een voornamelijk seculier karakter heeft gekregen en van een primair theologische aangelegenheid omgevormd is tot een bij uitstek filosofisch genre. Een populair genre bovendien, dat kan niet worden ontkend. Welk einde is inmiddels nog niet verkondigd? Na de verkondiging van het einde van de geschiedenis, van het milieu, van de mens, van de filosofie zelf zal de these van het einde van de kunst u waarschijnlijk niet als bijzonder verassend of origineel voorkomen.
Vanwege de transitie naar Joomla 5 en de JA Teline V Magazine template is deze website voorlopig onder constructie. De meer dan duizend items die betrekking hebben op mijn publicaties, lezingen en media-optredens zijn weliswaar nog steeds allemaal te raadplegen, maar bij een deel (veelal oudere) items moeten tekst, afbeeldingen en/of audiovisuele clips opnieuw of alsnog worden toegevoegd. Klik voor details over de opbouw van deze website en het gebruik van de nieuwe database annex zoekmachine de LEES MEER button.
