Adriaan van Dis en Jos de Mul. Het leven wordt pas leuk met een robot. Zwolle: de Stadkamer, 26 november 2017.

Meer en meer publicaties verschijnen in kranten, vaktijdschriften en vanuit onderzoeksinstituten als WRR en SER, over de komst van de robot. Alsof het nieuw is. De robot is al lang onder ons in de vorm van slimme thermostaat, smart phone, handige techniek die voor ons tilt, en in elkaar zet. Ook zijn we er inmiddels aan gewend dat we allerlei advertenties op onze p.c. voorgeschoteld krijgen als we naar kleding hebben gezocht op internet. Allemaal vormen van robotisering, digitalisering, smart devices  en artificiële intelligentie. Apparatuur die het leven van ons makkelijker maakt, ons helpt, ons ten dienste staat, die wij kunnen gebruiken en kunnen benutten.

Maar nu is er robot die ‘denkt’, de robot die op ons lijkt in aantocht met schier onmogelijk veel mogelijkheden. De mens-geworden robot die veel kan en naar verwachting tot nog veel meer in staat is. Een robot die op ons lijkt, waarbij we ons haasten te zeggen, maar geen mens ís. In Europa is er weerstand tegen de mens-geworden robot; in Aziatische landen en dan met name Japan niet.

Jos de Mul. Hoe ik bijna boeddhist werd. Trouw. Bijlage Letter en Geest, 25 november 2017, 14-18.

Het gastenverblijf van de Ritsumeikanuniversiteit ligt vlak bij de Ryoan-ji tempel met zijn beroemde zentuin, aan de voet van de heuvels die Kyoto omringen. Terwijl ik mijn gastcolleges over de Griekse tragedie voorbereid,  leest mijn vrouw Gerry over de 1200 kilometer  lange Saigoku-bedevaartstocht naar 33 tempels in de Kansei regio. De tocht viert volgend jaar haar 1300ste verjaardag.

Ik heb, anders dan mijn lief, niet veel talent voor religie. Aan mijn opvoeding heeft dat niet gelegen. Ik groeide op in een Nederlands-hervormd gezin in Terneuzen, waarin voor iedere maaltijd werd gebeden. Elke schooldag begon met een uur bijbelse geschiedenis. Ik genoot van de verhalen en koester nog altijd het plechtstatige Nederlands van de statenbijbel, die mijn vader op zijn dertiende, bij de kerstfeest in 1942 van de zondagschool kreeg. Maar toen ik als dertienjarige van mijn oom Leen een boek over de evolutie te lezen kreeg, verkocht ik mijn ziel aan de wetenschap. Omdat ik die fantastische bijbelverhalen altijd al met een lichte scepsis had aangehoord, was het afscheid van het geloof geen traumatische gebeurtenis en ben ik nooit een militant atheïst à la Richard Dawkins geworden. Als wijsgerig antropoloog fascineert de religie mij nog steeds om wat ze bewerkstelligt, zowel ten goede als ten kwade.

Mijn lief is uit ander, katholiek hout gesneden. Ook zij zei de kerk vaarwel, maar er bleef een spiritueel vuurtje in haar smeulen. Gerry mediteert dagelijks en kan geen kathedraal betreden zonder een kaarsje voor Maria te ontsteken. En nu, in Kyoto, mag ik, ongelovige Thomas, haar vergezellen.

 Jos de Mul. Kunstmatig van nature. Onderweg naar Homo sapiens 3.0. Vlaardingen: Bibliotheek, 20 november, 2017, 19:30-21:30 uur.

Hoe zal de toekomstige mens er uitzien? Wat kunnen we daar op basis van huidige ontwikkelingen in de wetenschap nu reeds over zeggen?

In zijn lezing naar aanleiding van zijn boek Kunstmatig van nature. Onderweg naar Homo sapiens 3.0 (Rotterdam: Lemniscaat, 2^de druk 2016) bespreekt Jos de Mul de betekenis van recente ontwikkelingen in de robotica, neurowetenschappen en biotechnologie voor ons zelfbegrip en dagelijks leven.

Wat te denken van de Japanse humanoïde robot Miim, ontworpen door Kazuhito Yokoi, die kan dansen, zingen en kleding showen op de catwalk? Zullen dergelijke robots dankzij erotische programmatuur, net als in de sciencefiction-serie Real Humans, een commercieel succes worden?

Of neem het experiment van de Amerikaanse neurowetenschapper Miguel Nicolelis die elektroden in de hersenen van een resusaapje heeft aangebracht om de neuronenactiviteit tijdens zijn bewegingen te registeren. De aldus verkregen informatie brengt via het internet elders in de wereld de robot CB-1 in beweging. Een kleine stap voor de robot, maar een gigantische sprong voor het aapje – en mogelijk in de nabije toekomst ook voor dwarslaesiepatiënten.

Op biotechnologisch gebied heeft men alternatieven ontwikkeld voor het DNA het ‘bouwplan’ van al het leven. Terwijl de evolutie ooit bestond uit natuurlijke selectie, betreden we met deze alien genetics het tijdperk van kunstmatige selectie. Mogen we hiermee planten, dieren en mensen ‘verbeteren’?

Deze nieuwe technologieën vergroten niet alleen onze kennis van het leven op aarde – ze zijn allang begonnen dat leven fundamenteel te transformeren. Wie we zijn en wat we willen worden, is meer dan ooit een open vraag, een opgave. Zijn wij, ‘de eeuwig toekomstigen’ volgens Nietzsche, onderweg naar Homo sapiens 3.0?

Jos de Mul. Vertrouwen in de digitale overheid. Workshop tijdens  Beleidsparade010. Rotterdam: Maashaven Zuidzijde 1-2, Donderdag 26 oktober, 2017, 14:00-15:00, en 15:30-6:30 uur.

In zijn Visiebrief digitale overheid 2017 van 23 mei 2013 heeft de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties aangegeven dat de burger in 2017 al zijn zaken met de overheid via internet moet kunnen regelen. Uit het in december 2013 gepubliceerde onderzoeksrapport De burger gaat digitaal stelt de Nationale ombudsman dat een meerderheid van de burgers in ons land dat streven ondersteunt. Dat is niet zo gek, aangezien zij in hun rol als consument reeds massaal zijn overgestapt op online winkelen, het via het internet regelen van bankzaken, het doen van boekingen van vakantiereizen etc. Digitale dienstverlening door de overheid is om dezelfde redenen aantrekkelijk: zij is 24 uur per dag beschikbaar, belooft een forse tijdsbesparing op te leveren en de zaken kunnen bovendien comfortabel vanuit de huiskamer worden geregeld.

De enquête die de Nationale ombudsman in samenwerking met het AVROTROS consumentenprogramma Radar uitzette, en waarop door ruim 48.000 burgers werd gereageerd, leert evenwel dat de burger in weerwil van deze positieve grondhouding opvallend weinig vertrouwen heeft in de deugdelijkheid van de digitale dienstverlening van de overheid. Bijna de helft heeft geen fiducie in de veiligheid van de ICT-systemen van de overheid, ruim een derde heeft geen vertrouwen in de manier waarop de overheid met de gegevens omgaat en bijna een vijfde van de respondenten geeft aan wel eens met verkeerde gegevens in overheidssystemen te hebben gestaan. Op een schaal van tien scoort geen enkele overheidsinstantie op het vlak van de digitale dienstverlening hoger dan een mager zeventje (de RDW doet het nog het best met een 6,9), terwijl bijna een kwart een onvoldoende krijgt (waarbij de UWV met een 4,8 het slechtste rapportcijfer krijgt). Deze lage waardering brengt de Nationale ombudsman ertoe de overheid op te roepen gerichte actie te ondernemen om het vertrouwen in de digitale overheid te versterken.

Dat is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. In de worksop beoog ik een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van een meer betrouwbare digitale overheid door de op het eerste gezicht paradoxale tegenstelling tussen enerzijds de bereidheid van de burger ‘digitaal te gaan’ en anderzijds diens gebrek aan vertrouwen in de digitale dienstverlening van de overheid aan een nadere analyse te onderwerpen. Ik zal betogen dat deze paradox samenhangt met het sterk gemedieerde karakter dat het vertrouwen in de informatiesamenleving heeft gekregen. Waar in de traditionele gemeenschap vertrouwen vooraleerst een interpersoonlijk karakter bezat en in de moderne staat de gestalte aannam van een meer afstandelijk systeemvertrouwen, daar wordt het vertrouwen in de informatiesamenleving in toenemende mate gemedieerd door voor de burger onzichtbaar functionerende informatietechnologieën, waarvan de effecten het vertrouwen in de digitale overheid van binnenuit dreigen uit te hollen.

Jos de Mul. De robots komen! Zegen of vloek? Kenniscafé Emmen, 11 oktober 2017.

Dat robots een steeds grotere rol in onze samenleving zullen gaan spelen, daaraan wordt door slechts weinigen getwijfeld. Over de vraag of we die ontwikkeling met angst of vertrouwen tegemoet moeten zien, verschillen de meningen echter sterk. In de Westerse wereld lijkt het pessimisme te overheersen. Veel mensen zijn bang hun baan te verliezen aan robots. Wetenschappers en ondernemers als Stephen Hawking en Elon Musk waarschuwen dat superieure intelligenties ons wel eens zouden kunnen gaan overvleugelen. En in veel science fiction films lijken robots er vooral op uit te zijn de mensheid te vernietigen. Hoe anders is de houding ten opzichte van Robots in Japan. Daar worden ze meestal gepresenteerd als helpers van de mensheid en worden robots met enthousiasme omarmd als elektronisch ‘huisdier’, hotelreceptioniste of bejaardenverzorger.

Jos de Mul, die in 2016 drie maanden als gasthoogleraar in Japan verbleef en daar diverse robotlaboratoria bezocht, zal ingaan op de levensbeschouwelijke achtergronden van deze zo verschillende waardering van robots en zal uitleggen wat wij mogelijk van de ‘Zen van het robotonderhoud’  kunnen leren. Verslag van de lezing.

Jos de Mul. Welk lichaamsdeel kunnen we binnenkort missen? Rubriek De Grote Vraag. In: Vrij Nederland. Jaargang 78 (2017), Oktober: 14-15.

De rol van de bij reproductie betrokken organen zie ik in een mogelijk niet al te ver weg gelegen toekomst afnemen. Niet dat de geslachtsdelen zullen verdwijnen (die hebben immers ook nog andere functies), maar het lijkt me niet ondenkbaar dat ‘wild baren’, zoals de wilden in reservaten in Huxleys A Brave New World, in toenemende mate in onbruik zal geraken. Naarmate het modificeren van genetische eigenschappen steeds gebruikelijker zal worden, zal waarschijnlijk ook de verdere ontwikkeling van het embryo in toenemende mate buitenbaarmoederlijk – in ectopic pregnancy tubes (al bestaat de combinatie van ectopic pregnancy en tubes nog niet) gaan plaatsvinden. Deze ontwikkelingen resoneren door naar de politiek: het patenteren van genetische eigenschappen door marktpartijen en de rol die de staat dient te spelen zijn dan de hot items in de biopolitiek. De in 2031 te publiceren jubileumeditie van Aldous Huxley’s Brave New World, naar aanleiding van de honderdste verjaardag van het boek, wordt een van de grootste bestsellers aller tijden.

Jos de Mul. 2017-08-28 Biology beyond genes. Psychiatry in the age of postgenomics. Invited lecture in the series Herman van Praag Lectures 2017. Utrecht:  Universitair Medisch Centrum Utrecht. Maandag 28 augustus 2018.

Short bi(bli)ography Jos de Mul

Jos de Mul (This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. /  www.demul.nl/en) is full professor Philosophical Anthropology  at the Faculty of Philosophy, Erasmus University Rotterdam. He has also taught at universities in the US, China, and Japan.  His research is on the interface of philosophical anthropology, philosophy of biology, philosophy of technology, aesthetics, and history of 19^th and 20^th century German philosophy.

His book monographs include: Romantic Desire in (Post)Modern Art and Philosophy (State University of New York Press, 1999), The Tragedy of Finitude. Dilthey's Hermeneutics of Life (Yale UP, 2004, 2010), Cyberspace Odyssey. Towards a Virtual Ontology and Anthropology (Cambridge Scholars Publishing, 2010), and Destiny Domesticated. The Rebirth of Tragedy out of the Spirit of Technology (State University of New York Press, 2014). Among his edited books are Plessner's Philosophical Anthropology. Perspectives and Prospects (Amsterdam: Amsterdam University Press, 2014) and  Playful identities. The Ludification of Digital Media Cultures (Amsterdam: Amsterdam University Press, 2015).

The focus of his last NWO-project (2012-2016), in which he collaborated, among others, with molecular biologist Frank Grosveld (Erasmus MC) and physiologist Denis Noble (Oxford University), was on the impact of the postgenomic turn in biology for human self-understanding. In 2015 he wrote a lengthy introduction and commentary for the Dutch translation of Denis Noble’s book The Music of Life. Biology Beyond Genes (Oxford UP, 2006 / Amsterdam UP, 2015).

Herman van Praag Lectures 2017. 

23 January 2017 - Nikolaos Koutsouleris
Ludwig-Maximilians-University of Munich – Germany

20 February 2017 - Terry Jernigan
Center for Human Developments, San Diego – US

13 March 2017- Akira Sawa
Johns Hopkins Schizophrenia Center, Baltimore – US

27 March 2017 – Machteld Huber
Institute for Positive Health – The Netherlands

10 April 2017 - Merete Nordentoft
University Copenhagen – Denmark

8 May 2017 - Kerstin Konrad
RWTH Aachen University – Germany

26 June 2017 - Jonathan Flint
UCLA, Los Angeles – US

28 August 2017 - Jos de Mul
Erasmus University, Rotterdam - The Netherlands

25 September 2017 - Viktor Mayer-Schönberger
University of Oxford – UK

23 October 2017 - David Glahn
Yale School of Medicine, New Haven – US

27 November 2017 - Dorothy Bishop
University of Oxford – UK

Jos de Mul. “Leben erfaßt hier Leben”.  Dilthey as a philosopher of (the) life (sciences). Invited lecture in the series Die Frage nach dem Menschen und seinem Selbstverständnis in den Wissenschaften. Graduate School for the Humanities. Universität Köln. June 27, 2017.

Jos de Mul. Database Identity. Invited lecture at the Herrenhausen conference Society through the Lens of the Digital. Hannover, May 31-June 2, 2017.

New information and communication technologies are changing the very nature of human identity. In my talk, I will argue that they facilitate a change from narrative to a database identity. Narrative identity is what has traditionally defined people. A narrative identity can be complex, multilayered and dynamic, but it is strung out over a spatio-temporal continuum and has a certain logic and coherence through time. It forms a tissue of stories that makes a person, defining who she is. This narrative identity is being giving way, increasingly, to a database identity. With a database identity a person’s experience, qualities and characteristics all become entries in a database. These can be called up, assembled and re-assembled in never-ending set of combinations. Database identity is a post-modernization of identity. It is a playful pastiche of qualities and characteristics, decoupled from their context of origin and from their role in a person’s history.

Jos de Mul. Paniek in de Polder. Kunst en politiek in tijden van populisme. Assen: SMAHK - Stedelijk Museum Assen, 26 april 2017, 16:30 uur.

Er waart een spook door Europa en omstreken – het spook van het populisme. Het multiculturalisme is failliet verklaard, de rechtsstaat en parlementaire democratie staan onder druk, de wereld van de kunst wordt ontmanteld, en de Europese Unie kraakt in haar voegen. Donald Trump heeft de VS in de populistische vaart der volkeren opgestuwd en Marine Le Pen, Viktor Orbán, Bart De Wever en onze eigen Geert Wilders ruiken de macht. Er heerst paniek in de Polder.

Wat te doen met populistische leiders als Wilders, Trump, Orbán en Erdoğan, die de democratie slechts lijken te gebruiken als een middel om een minder democratische of zelfs totalitaire staat te vestigen? In zulke gevallen kan de tragische situatie zich voordoen dat – een deel van - de bevolking of de internationale gemeenschap een pluralistische democratie alleen kan veiligstellen met ondemocratische machtsmiddelen. Dergelijke dilemma’s vormen een reden te meer om het populisme niet als een ‘heilzame ziekte’ te laten uitwoeden en andere partijen te laten infecteren.

Welke rol is hierbij weggelegd voor de kunsten? Is het ‘culturele ondernemerschap’ de enige optie voor de kunstenaar in tijden van populisme? Of is het veeleer de hoogste tijd voor een krachtige herpolitisering van de kunst? En garde, artistieke avant-garde!

Onlangs verscheen van Jos de Mul een uitgebreide en geactualiseerde editie van zijn boek Paniek in de Polder. Polytiek in tijden van populisme. Rotterdam: Lemniscaat, 2017.