Jos de Mul. Filosofie van de ambivalentie. Recensie van M. van Nierop, Denken in tweespalt. Interpreteren in ambivalentie. In:Krisis. Tijdschrift voor filosofie 37 (1989), 85-89.

Jos de Mul. De ogen van de panda. Recensie van E.Vermeersch, De ogen van de panda. In: Supplement Wetenschap en Onderwijs, NRC-Handelsblad, 8-9-1989.

Jos de Mul. Illusies van het postmodernisme. In: Zaterdags Boekenbijvoegsel, NRC-Handelsblad, 8 december 1990, 3.

Jos de Mul. Het spook van het postmodernisme. Recensie van G.A.M. Widdershoven en Th. de Boer (red.), Hermeneutiek in discussie. In: Comenius. Wetenschappelijk tijdschrift voor democratisering van opvoeding, onderwijs, vorming en hulpverlening, nr. 41 (1991), 92-96.

Jos de Mul. De willende mens. Recensie van K. Vuyk, Homo volens. Beschouwingen over de moderne mens als willende mens naar aanleiding van Nietzsche en Heidegger. In: Krisis. Tijdschrift voor Filosofie, (1991), nr. 42, 85-88.

Jos de Mul. De eeuwige terugkeer van de Barok. Recensie van Frank Reijnders, Metamorfose van de barok. In: Tmesis. Cahier voor cultuur, Jrg.1, nr.2 (1992), nr.2, 153-159.

Jos de Mul. Vertoog en literatuur. Recensie van Bart Verschaffel en Mark Verminck (red.), Vertoog en Literatuur (6 delen), Uitgeverij J.M. Meulenhoff/Kritak 1993 (met J. Hoogland, H. Oosterling en A.W. Prins). In: Tmesis. Cahier voor cultuur, jrg. 2, nr.6 (1994), 107-126.

Jos de Mul. Het broodrooster van Kunneman. Recensie van: H. Kunneman, Van theemutsencultuur naar walkmanego. Contouren van een postmoderne individualiteit. Boom. Amsterdam/Meppel 1996. In: Krisis. Tijdschrift voor filosofie, 64 (1996), 91-94.

Jos de Mul. Computer roept nieuwe morele vragen op. Recensie van C.J. Hamelink, Digitaal fatsoen. Mensenrechten in cyberspace, Amsterdam 1999. In: Volkskrant, 20 augustus 1999.

In zijn vijftigjarig bestaan heeft de computer grote delen het maatschappelijk leven gekoloniseerd. Menselijke communicatie, financieel-economisch verkeer, luchtvaart, gezondheidszorg, oorlogsvoering en amusement zijn onlosmakelijk verknoopt geraakt met de informatie- en communicatietechnologie (ICT). Het feit dat steeds meer aspecten van het menselijk handelen worden ondersteund of vervangen door computers, brengt ook allerlei morele vragen met zich mee. Vaak gaat het daarbij om oude vraagstukken in een nieuw jasje. Voor de morele beoordeling van het vervaardigen en publiceren van (kinder)pornografie is het niet bijzonder relevant of dat via gedrukte media of via het Internet gebeurd. En voor de morele beoordeling van diefstal maakt het niet veel uit of een werknemer een fysieke graai doet in de kluis van zijn werkgever of via slimme manipulatie van een computerprogramma op virtuele wijze een vermogen wegsluist naar een rekening in het buitenland.  Het feit dat moreel laakbaar handelen met behulp van het mondiale Internet een anoniemer karakter en een veel grotere reikwijdte heeft, en mede daardoor juridisch lastiger te bestrijden, mag vanuit een praktisch perspectief bijzonder relevant zijn, het morele vraagstuk zelf verandert er niet wezenlijk door. Anders ligt dit wanneer ICT niet als instrument van moreel handelen wordt gebruikt, maar fungeert als de virtuele omgeving waarin moreel gedrag zich afspeelt. Is seksuele intimidatie van een medebewoner van een virtuele wereld zoals Alphaworld van eenzelfde orde als ditzelfde gedrag in ‘real life’? Is het vervaardigen van kinderpornografie in gelijke mate verwerpelijk wanneer de ‘afbeeldingen’ geen foto’s blijken te zijn van daadwerkelijk misbruik van kinderen, maar geheel met behulp van de computer vervaardigde fotorealistische beelden?

Jos de Mul. Heb het lot lief! Nietzsche predikt in 'Morgenrood' een radicaal nieuwe moraal. Recensie van Friedrich Nietzsche,Morgenrood; Henk van Gelre, De ontwikkeling van Nietzsches denken in de jaren 1875/76-1889. Friedrich Nietzsche en de bronnen van de westerse beschaving IV; Arnout Hostens, Friedrich Nietzsche - kind van zijn tijd. De vrije geest en de natuurwetenschappen; Bernhard H.F. Taureck, Nietzsche en het fascisme; Samuel IJsseling, Drie Godinnen. Mnemosyne. Demeter. Moira, de Volkskrant: Bijlage Cicero, 29.

DE ZELFOPHEFFING VAN DE MORAAL

‘Er is zoveel morgenrood dat nog nooit geschenen heeft’

‘Met dit boek begint mijn kruistocht tegen de moraal’. Met deze woorden blikt Friedrich Nietzsche in zijn in 1888 geschreven autobiografie terug op zijn zeven jaar eerder gepubliceerde boek Morgenröthe. Gedanken über die moralischen Vorurtheile. Of het beginpunt werkelijk in Morgenrood ligt, valt te betwisten. Nietzsche gaat in dit boek verder op de weg van de radicale cultuurkritiek die hij met Menselijk, al te menselijk. Een boek voor vrije geesten (1876) had ingeslagen. Dat de beschouwingen in Morgenrood het karakter van een kruistocht hebben, kan echter moeilijk worden betwist. Niet alleen de moraal, maar ook de religie en de kunst worden in dit werk door Nietzsche aan de schandpaal genageld. Het zijn voor hem gestalten van het nihilisme dat de Europese cultuur reeds gedurende vele eeuwen teistert.