Jos de Mul. Populist is in zijn nopjes met sociale media. Gereformeerd Dagblad, 1 maart 2017, 6-7.

Populisten zijn er in vele soorten en maten, maar wat ze allemaal delen is een politiek van uitsluiting van wat zij beschouwen als ‘volksvreemde’ een ‘volksvijandige’ elementen en een demagogische stijl van politiek bedrijven met behulp van beledigende woorden als ‘kopvoddentax’. Dergelijke taal draagt in belangrijke mate bij aan de verruwing van de omgangsvormen, volgens een recent onderzoek van I&O Research een van de grootste zorgen van de Nederlandse bevolking. En bij die verruwing spelen de sociale media een cruciale rol.

Demagogie – het in beweging brengen van het volk met retorische middelen – maakt een politicus nog niet noodzakelijk tot een populist. Demagogie is eigen aan democratie. Iedere politicus doet immers zijn best om kiezers voor zijn standpunten te winnen, en dan is een zekere mate van demagogie onvermijdelijk. Dat gold al voor de directe democratie in het klassieke Athene en dat is er niet minder op geworden in het tijdvak van de massamedia.

Het hedendaagse populisme van Trump en Wilders kan echter niet goed begrepen worden zonder daarbij de rol van het internet en met name sociale media als Twitter en Facebook in ogenschouw te nemen. Deze nieuwe media hebben het politieke landschap in een aantal opzichten ingrijpend getransformeerd. En die transformaties leggen populisten en hun ‘volgers’ geen windeieren. Voor een populistisch leider hebben sociale media drie forse voordelen boven de klassieke massamedia.

Jos de Mul. We moeten niet méér democratie, maar bétere democratie. Vrij Nederland Online, 24 februari 2017.

De opkomst van het populisme heeft mede geleid tot discussies over de kloof tussen burger en politiek, de crisis van de democratie en de manieren om die kloof te overbruggen en de crisis te bezweren. Veel bijdragen aan het publieke debat gaan ervan uit dat genoemde kloof en crisis samenhangen met het representatieve karakter van de huidige democratie. De oplossing wordt dan gezocht in meer of minder drastische herzieningen van het democratisch bestel. Bijvoorbeeld in de richting van meer deliberatieve of directe vormen van democratie.

Bij de formulering van de oplossing speelt het natuurlijk een grote rol hoe men tegen het populisme aankijkt. Wie het populisme als een bedreiging beschouwt voor de rechtsstaat en de pluralistische democratie, zal naar andere oplossingen neigen dan wie van mening is dat populisten een nuttige, correctieve functie vervullen in de representatieve democratie of dan degenen die het populisme ruim baan willen geven omdat het de meest ideale vorm van democratie belichaamt. In dit essay zal ik enkele analysen en voorstellen bespreken en wegen.

Jos de Mul. Polder Wilders het kabinet in. Trouw, 25 februari 2017, 4-7.

Populisme teistert Europa en de VS. Is een cordon sanitaire een goed idee? Nee, vindt Jos de Mul. Het sterkste wapen tegen Wilders is: inpolderen.

Enkele maanden geleden publiceerde de Vlaamse auteur Tom Lanoye onder de titel ‘Het verdriet van Nederland’ een vlammend pamflet in NRC. Daarin presenteerde hij mij de rekening voor de discussie die wij enkele jaren eerder in Tilburg tijdens de Dag van de Filosofie hadden over het Vlaamse cordon sanitaire. Ik had betoogd dat ik dat geen goed idee vond.

Lanoye verdedigde het hartstochtelijk – maar op mijn argumenten ging hij niet in. Hij tamboereerde, gelardeerd met schimpscheuten aan het adres van de arrogante Nederlanders, op het grote succes van het cordon sanitaire in Vlaanderen, dat tot niet minder dan ‘de electorale implosie’ van het Vlaams Belang van Filip Dewinter had geleid. “Feit blijft”, zo besloot hij zijn schotschrift, “dat het welslagen van het Belgische cordon in Nederland systematisch wordt ontkend. Aan dat negationisme hangt de geur van een gezamenlijke bezwering, van prematuur exorcisme. Eén democratische techniek [uitsluiting, red] wordt bij voorbaat geschrapt, op ingebeelde gronden en tegen alle bewijzen en getuigenissen in. Is dat lafheid, vrienden? Of vinden jullie werkelijk dat er, overal en te allen tijde, met wie of wat dan ook gepolderd móet worden?”

Ik kan natuurlijk niet voor andere door Lanoye bespotte Nederlanders spreken, maar wat mij betreft is het antwoord: jazeker. Als we de pluralistisch-democratische rechtsstaat willen handhaven die we in de afgelopen eeuwen stap voor stap hebben opgebouwd, dan zullen we inderdaad moeten blijven polderen. Maar dat betekent, anders dan Lanoye beweert, allerminst een knieval voor de ideologie van het populisme.

Jos de Mul. Paniek in de Polder. Polytiek in tijden van populisme. Rotterdam: Lemniscaat, februari 2017.

Uitgebreide en geactualiseerde editie met twee extra hoofdstukken en een nieuwe inleiding over populisme ten tijde van Trumps ‘tweetocratie’

Er waart een spook door Europa en omstreken – het spook van het populisme. Het multiculturalisme is failliet verklaard, de rechtsstaat en parlementaire democratie staan onder druk, de Europese Unie kraakt in haar voegen. Donald Trump heeft de vs in de populistische vaart der volkeren opgestuwd en Marine Le Pen, Viktor Orbán, Bart De Wever en onze eigen Geert Wilders ruiken de macht. Er heerst paniek in de Polder.

Helder en met de nodige humor analyseert Jos de Mul het wedervaren van de vaderlandse politiek sinds de moord op Pim Fortuyn. Hij schrijft over schaatsende moslima’s, wedergeboren verlichters, eurosceptische nationalisten en islamofobe populisten.

Daarbij pleit hij voor een ‘verlichte polytiek’ die de paniek buiten de Polder houdt en het tragisch besef erbinnen. Tegenover mono- en multiculturalisten verdedigt hij een ‘interculturele’ invalshoek: we moeten aanvaarden dat culturen zich voortdurend vermengen, met alle spanningen en verrijkingen van dien, en de succesvolle mengvormen krachtig stimuleren.
 

Voorpublicat ies nieuwe editie:

2017-02-24 (Vrij Nederland) We moeten niet méér democratie, maar bétere democratie

2017-03-25 (Trouw) Polder Wilders het kabinet in

2017-03-01 (Gereformeerd Dagblad) Populist is in zijn nopjes met sociale media

2017-03-02 (Friesch Dagblad) Populist is in zijn nopjes met sociale media

Over de eerste editie schreef de pers:

‘Het is niet gering wat Jos de Mul overhoop haalt, en als hij iets aantoont, is het dat Polder-denken allerminst saai, kleurloos, clichématig of vervelend hoeft te zijn.’
– Rob Hartman in De Groene Amsterdammer

‘Terecht noemt Afshin Ellian Jos de Mul in zijn ‘hartelijke afbeveling’ een ‘vrolijke interculturalist’ en een ‘onverbeterlijke postmodernist’.’
– Arnold Heumakers in nrc Handelsblad

‘Jos de Mul is uit op energie opwekkend conflict.’
– Carel Peeters in Vrij Nederland

"De voorliggende essays dragen m.i. bij tot een vernieuwd en beter debat dan het tot nog toe gevoerd is, wat een hele verdienste is." (lees de hele recensie)
– Bart Haers, in De Verwondering.

"Met dit pleidooi staat De Mul haaks op de tijdgeest" (lees de hele recensie)
– Bert Altena in Wij. Verbindt de verschillen.

"Boeiend en intregerend is het pleidooi van De Mul voor een verlichte polytiek waarin zijn filosofie van cultuur, politiek en religie in kort bestek scherp en helder samengevat wordt. [...] Behalve een breed georiënteerde academische filosoof met originele ideeën is hij, zoals blijkt uit dit boek ook een politiek geëngageerde essayist met een geheel eigen filosofisch doordachte inbreng in het publieke debat." (lees de hele recensie)
– Wim Couwenberg in Civis Mundi, mei 2011.

"Hoewel De Mul zich aantoonbaar niet schaamt voor zijn postmoderne voorliefde, zijn de principes die hij ontwikkelt uiterst scherpzinnig en bovendien zeer bruikbaar voor Christelijke politiek." (lees de hele recensie)
Henk den Uijl in Opunie, 4 november 2011.

"In Paniek in de Polder analyseert De Mul op heldere en overtuigende wijze wat er aan de hand is in de huidige Nederlandse politiek. Maar daarbij blijft het niet: hij biedt tevens een creatieve oplossing om uit de politieke impasse te geraken. In tijden van politieke turbulentie buitelen wetenschappers over elkaar heen met een verklaring. Zie bijvoorbeeld Waarom is de burger boos? van Maarten van Rossem, Van regentenmentaliteit tot populisme van Henk te Velde en  van publicist Bas Heijne. Ze illustreren dat het debat over populisme minstens zo populair is als het populisme zelf.
Jos de Mul – hoogleraar filosofie van mens en cultuur – sluit met zijn boek bij dit rijtje aan. Maar tegelijkertijd onderscheidt hij zich positief van zijn voorgangers in een poging een oplossing te formuleren voor de impasse waarin de huidige politiek volgens hem verkeert." 
– Roeland Harms in 8Weekly

"Zijn pleidooi voor  het ‘interculturalisme’ – als alternatief voor het multiculturalisme –  is boeiend en verfrissend"
- Addie Schulte, Boekenstrijd. 23 maart 2017.

Interviews over het boek in de geschreven pers:

'Polderen is het beste antwoord op de huidige paniek'. Interview met Ivana Ivkovic. Filosofie Magazine. Mei 2011,

Interviews over het boek op radio en televisie:

Interview in OBA Live. Donderdag 31 maart 2011:19.00 uur, radio 5, televisie Salto en Spirit24

Interview met Wim Brands in VPRO Boeken. Zondag 3 april 2011:11.00 uur, Nederland 1.